Luchtvaart ergernissen

Icarus en Daedalus wilden al vliegen. Ze zaten gevangen en wilde weg. Vandaag de dag reizen we per vliegtuig  naar onze vakantie of we gaan voor zaken. Het vliegtuig brengt ons naar de zon of naar klanten of collega's. De eerste keer vliegen is ervaring die je niet snel zal vergeten. De luchthaven, inchecken, de controles en dan: in het vliegtuig! Bij de start lijkt het wel alsof je met een sportwagen optrekt en de landing is ook spannend: lukt het de piloot om het hele zaakje wel heel te houden? De tweede keer is er al een beetje van de spanning weg en na een paar keer weet je al van te voren wat er allemaal plaats gaat vinden. Tegen die tijd gaat het gedrag of de aanwezigheid van andere mensen je opvallen. Vaak niet in positieve zin... In dit stukje noem ik wat ergernissen waar ik de afgelopen paar jaren tegen aan gelopen ben.

De luchthaven
Ergernissen beginnen op de luchthaven. Parkeren is schoftig duur zowel voor wegbrengers/ophalers alswel de reizigers die hun auto op de luchthaven parkeren. Sommige luchthavens hebben het parkeren zelf goed voor elkaar (bijv. Schiphol) en bij andere moet je vaak extra reistijd incalculeren om van de parkeerplaats naar de luchthaven te komen. Een luchthaven bestaat uit een openbaar gedeelte, waarin winkels en restaurants zijn, het incheck gedeelte, de bagage controle, grensbewaking en "achter de douane" waar alleen reizigers mogen komen.

Op weg naar de incheckbalie wordt je vaak aangeschoten door jongens in snelle pakken die je een creditkaart proberen aan te praten. Als je dan de zo'n krijtstreep vraagt of je hem impliciet of expliciet heb uitgenodigd om een gesprek te beginnen (wat ze ontkennen) en je daarna aangeeft dat ze dus je privacy schaden, krijg je vaak een bozige reactie "dat ze alleen maar iets willen vragen". Het woord privacy (leenwoord uit het Engels) betekent o.a. "het recht om alleen gelaten te worden". Rot op, ik heb al een creditcard. Ook de wegbrengers zijn vaak rede tot grote vreugde. Hele families sjokken naast elkaar samen met de reiziger en blokkeren de paden voor mensen die iets meer haast hebben.

De incheckbalie is vaak een opgave (lange wachttijden, reizigers met een waaier aan vragen en problemen waardoor de uitgifte van instapkaarten lang duurt) maar die kan je omzeilen door alleen handbagage mee te nemen. Je krijgt dan een instapkaart door je paspoort op een apparaat te leggen en wat reisgegevens in te voeren (het zogenaamde Identity Proofing proces). Dat gaat vaak fout. Als je, zoals in mijn geval, de tweede naam op je paspoort je roepnaam is, is het apparaat niet in staat om je te identificeren. Zo'n zuiltje heeft al meer computerkracht dan dat er nodig was om naar de maan en terug te vliegen en is niet in staat om meer dan een naam van je paspoort te lezen! Oplossing: door het luchtvaartleven gaan met je eerste naam. Dat kan ook weer weer voor verwarring zorgen omdat je niet reageert als ze je bij je "voornaam" roepen.

De paspoort controle is ook vaak een plek voor veel reisvreugde. Passagiers met exotische paspoorten vragen vaak veel tijd om gecontroleerd the worden. In bepaalde landen is men niet geneigd om wat meer controleurs op te roepen als er een paar honderd mensen staan te wachten. Mijn record: meer dan 2 uur in de rij. Er zijn verbeteringen voorhanden als (betaalde) diensten voor voorrang, biometrische scan (Privium) en het elektronisch paspoort. Met deze laatste optie kan je soms in een aparte machine die de opgeslagen (biometrische) informatie vergelijkt d.m.v. een camera.

Vliegtuigen
Vliegtuigen zijn mechanische apparaten dus ze gaan stuk. Maar zo vaak dat je afvraagt dat er niet meer vliegtuigen uit de lucht donderen. Een defect is wachten. Vaak is het wachten in het vliegtuig tot de "computers herstart zijn" of "de band verwisseld". Je kan geen kant op. Grappigste ervaring was een beoogde brand in een Fokker 50 op weg naar London. Gauw terug naar Schiphol en onder het toezicht van de luchthaven brandweer het vliegtuig uitspringen.

Vliegend personeel
Laten we wel zijn: steward(es) is een hondenbaan. Als je elke dag het (al dan niet terechte) gezeik van reizigers aan moet horen, wordt je er niet een vrolijke mens van. Echter, op sommige vluchten lijk het wel of alle stewardessen  gezamenlijk ongesteld zijn. Een lach kan er dan niet af. Bij Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen is het gedrag en de service van cabine over het algemeen wat beter.

Andere reizigers
In het vliegtuig zitten vaak mensen van diverse culturele achtergronden met bijbehorend gedrag. Daar doe je niets aan. Er zijn echter ook mede reizigers waar je echt last van hebt. Ten eerste: baby's. Stapt er zo'n jong gezin in met een aantal tassen, buggy, draagzak en baby, stop dan maar je oordopjes in want dat wordt janken. Vroeger haatte ik baby's daarvoor. Bij nader inzien haat ik alleen de ouders want de baby kan er niets aan doen! Die stomme ouders snappen niet dat die baby verrekt van de pijn aan z'n oren! Volwassen weten dat ze moeten gapen of slikken maar de baby weet dat niet! Gevolg: gigantische pijn! Probeer het zelf maar eens om niet te slikken of gapen dan snap je het. Ander gevolg, de baby poept zich helemaal leeg. Dan moet een van de ouders met de tas luiers, schoonmaakdoekjes, babyolie enzovoort in het toilet van een vliegtuig de baby verschonen. Nu snap je dat een vliegtuigtoilet niet zo groot is, dus je kan je voorstellen wat een opgave dat is. Ten tweede: gezelschappen. Voetballers of collega's. Ze kennen mekaar, hebben vaak het grootste woord en zijn vaak uitgelaten. Op een vlucht had ik zo'n groepsdeelnemer naast me die 21 keer over me heen stapte om met andere collega's te gaan praten. Ten derde: dikke mensen. Het gaat goed met de wereld. Zo goed dat er veel mensen wat dikker zijn. Zo dik, dat er vaak een rolstoel (buitenformaat) nodig is om zo'n kolos van en naar het vliegtuig te kruien en er een inzetstukje seatbelt aangeleverd moet worden omdat de reguliere seatbelt niet meer te sluiten is. Het lijkt er op dat dikke mensen ook wat anders met persoonlijke hygiëne omgaan dus de lucht is vaak niet om te harden. Het geraamte van dikke mensen is niet gegroeid. Als zo'n persoon dus gaat zitten ploft het geraamte in een stoel en wordt het vlees in de omliggende ruimte gepropt. Dat is vaak de ruimte waar ik recht op had. Je zit dus klem voor de rest van de reis.

Bagage
Charles Lindbergh vloog in 1927 als eerste in een keer van New York naar Parijs en was de laatste luchtreiziger die samen met z'n bagage aankwam. Meestal heb ik een koffertje en m'n laptoptas dus ik hoef geen koffers af te geven. Een paar keer was de koffer niet ingeladen en werd pas later bezorgt op de plaats van bestemming. Tip: neem reserve ondergoed en wat toiletartikelen mee in je handbagage. Andere passagiers en hun bagage kunnen ook to geinige taferelen lijden. Vrouwen met 3 schoudertassen, laptoptas en tax-free spullen tot koffers die openbarsten in het vliegtuig. Bijna altijd is er te kort bagageruimte in het vliegtuig zelf maar dat lost zich bijna altijd op door creatief laden en herladen van de bagage in de "overhead bins" door de stewardessen.

Conclusie
Er is een groot verschil tussen zakelijke reizigers (die vliegen als een noodzakelijk kwaad zien) en andere reizigers (die alles van het vliegen leuk vinden). Ik denk dat deze twee groeten nooit goed samen zullen reizen door hun strijdige belangen. Aan de andere kant, binnen een halve dag op een willekeurige plek in de VS zijn heeft ook wel wat.