Imagine a multinational company that is around for many years, having their headquarters in Europe and are represented in many territories all over the world. They have millions of consumers and a professional staff to support and train their customers. There are weekly gatherings of staff and customers to discuss the products and how to apply them. This company is centrally lead and has strict policies on their staff and customer behavior, ethics, information streams and product lifecycle management. The customers are happy with the products, even so that they pay a tenth of their income to company. This makes the company very profitable.
The products will last a customer life long and beyond! The professional staff seems to be a bit odd. The CEO and male staff wear long skirts and strange hats, usually on Sundays and the female staff is usually dressed in black. The dedication for the company on the staff requires that they do not marry so that they are not distracted in the execution of their jobs. The men seem to have a higher status then the women. They are prominent in any gathering with the clients. The females have a more submissive presence.
Now imagine that it becomes clear that male staff all over the world sexually abused little boys over many years. This could happen since the customer's children can have small jobs in the company too. This means that the male staff and the boys are together regularly. In case some information becomes public, the company will start a communication plan to mitigate the consequences. Usually first by denying it. One employee, confronted with a sexual abuse of a small boy, even used the same sentence that German soldiers used after the Second Worldwar:"Ich hab es nicht gewusst" (I did not know). The female staff is also accused of abusing and humiliating girls under their custody. Example is a subdivision of the company, that oddly is named after a prostitute, where female staff exploited girls. Sometimes these girls were at the companies disposal because they only looked pretty! It took a few years for the company to accept guild and they start compensating the victims.
In real life, this company would cease to exist. Customers would drop the company massively disgusted about the behavior of the staff. However, for some strange reason this company still exist. Maybe a little poorer but it is still there.
It is easy to recognize the Roman Catholic church in this example. It is still amazing that they get away with this. By paying off the victims they want to close this as soon as possible. Church money is used to pay for sex just for staff that should be celibate. This happens when you messing with one of the most strongest force in human and animal life. People and animals want to propagate. Nature (not God) gave us genetic components that enable is to breed and multiply. Maslov's pyramid places sex in the same level as breathing, need for water and food. Celibacy is a recipe for disaster.
Beaukey's suggestion: release the ban on sexuality in the Roman Catholic church. Let them have sex with each other or provide prostitutes. Maybe just let them marry (by the same or the other sex) to experience the same day-by-day experiences as their laity. Do not mess around with the strongest force of people and animals. It has been proven that it does not work or serve any purpose.
Ranting about an R1200RT, motorcycle trips, information security and other day by day annoyances...
20110626
20110623
TSA and preventing terroristic attacks
The Transport Security Administration (TSA) is responsible for the border control in the US. You will find them on the airports and harbors checking you luggage and managing the magnetic ports and body scanners. There has already a lot been said on their methods and the effectiveness but sometimes you read "interesting" news. Some examples:
There are messages at airports that the TSA "vows" that during a body search, you will be searched by a person of the same sex as you.
Does the TSA employ homosexual staff?
- How can I be sure that the TSA man (yes, I'm a man too) is not homosexual and getting aroused by touching my private parts?
- If I am a homosexual, how will a potential straight TSA man respond on my hard-on when he searches me?
- If I am a homosexual, how will a potential straight TSA man respond on my hard-on when he searches me?
There seems to be no discrimination in age or sex of persons to be searched
Does the TSA employ pedosexual staff?
- There are movies on the internet that shows TSA female staff body searching very young girls touching in the girl's underwear and other private parts (puke here and here) .
Beaukey's suggestion: TSA staff should be marked with a sign that show their sexual preference (straight, home, pedo, geronto etc.) so that you can choose or reject that person all or not depending on your own sexual preference. There might be global accepted signs for male or female homosexuals and I suggest a pink Minnie Mouse sign for the pedosexual staff.
Bodyscanners
There are now pads for sale that you can put in your underwear/bra to prevent your private parts to be shown on bodyscanner images. This might result in a bodysearch anyhow because the bodyscanner will show the pads. The TSA claims that the pictures have the faces blurred before inspection but you and I know that the images are sent unedited to some system that blurs. Beside that, you can bet your ass that these image are stored (unblurred, including metadata) in some system.
Beaukey's suggestion: we get rid of that damn shame of being naked in front of other people. Just undress yourself completely in the screening area, have all your clothes go through the X-ray scanner. This also will prevent body searches (unless the TSA put on their Lates gloves and....).
Effectiveness
Also there are messages on airports that you are not allowed to bring your toner kits of 16 ounce or more in hand luggage. These message are next to the message that you might bring a gun, but it needs to unloaded, in some case and separated from the ammunition and some other requirements (John Wayne Airport, Phoenix, AR). The sign for the toner is put there probably due to the incident with a toner kit that was reworked into a bomb a few months ago. Damn, I'd always used to bring my large toners traveling all over the world. That would give me my own black or colored images out of the printer in the office.
Personally I think the toner bomb was a test for the parcel scanners and that method is in the picture now with the TSA -and- the terrorists. I do not think that it will be used again. I do not think that terrorists are stupid, by the way...
20110618
Luchtvaart ergernissen
Icarus en Daedalus wilden al vliegen. Ze zaten gevangen en wilde weg. Vandaag de dag reizen we per vliegtuig naar onze vakantie of we gaan voor zaken. Het vliegtuig brengt ons naar de zon of naar klanten of collega's. De eerste keer vliegen is ervaring die je niet snel zal vergeten. De luchthaven, inchecken, de controles en dan: in het vliegtuig! Bij de start lijkt het wel alsof je met een sportwagen optrekt en de landing is ook spannend: lukt het de piloot om het hele zaakje wel heel te houden? De tweede keer is er al een beetje van de spanning weg en na een paar keer weet je al van te voren wat er allemaal plaats gaat vinden. Tegen die tijd gaat het gedrag of de aanwezigheid van andere mensen je opvallen. Vaak niet in positieve zin... In dit stukje noem ik wat ergernissen waar ik de afgelopen paar jaren tegen aan gelopen ben.
De luchthaven
Ergernissen beginnen op de luchthaven. Parkeren is schoftig duur zowel voor wegbrengers/ophalers alswel de reizigers die hun auto op de luchthaven parkeren. Sommige luchthavens hebben het parkeren zelf goed voor elkaar (bijv. Schiphol) en bij andere moet je vaak extra reistijd incalculeren om van de parkeerplaats naar de luchthaven te komen. Een luchthaven bestaat uit een openbaar gedeelte, waarin winkels en restaurants zijn, het incheck gedeelte, de bagage controle, grensbewaking en "achter de douane" waar alleen reizigers mogen komen.
Op weg naar de incheckbalie wordt je vaak aangeschoten door jongens in snelle pakken die je een creditkaart proberen aan te praten. Als je dan de zo'n krijtstreep vraagt of je hem impliciet of expliciet heb uitgenodigd om een gesprek te beginnen (wat ze ontkennen) en je daarna aangeeft dat ze dus je privacy schaden, krijg je vaak een bozige reactie "dat ze alleen maar iets willen vragen". Het woord privacy (leenwoord uit het Engels) betekent o.a. "het recht om alleen gelaten te worden". Rot op, ik heb al een creditcard. Ook de wegbrengers zijn vaak rede tot grote vreugde. Hele families sjokken naast elkaar samen met de reiziger en blokkeren de paden voor mensen die iets meer haast hebben.
De incheckbalie is vaak een opgave (lange wachttijden, reizigers met een waaier aan vragen en problemen waardoor de uitgifte van instapkaarten lang duurt) maar die kan je omzeilen door alleen handbagage mee te nemen. Je krijgt dan een instapkaart door je paspoort op een apparaat te leggen en wat reisgegevens in te voeren (het zogenaamde Identity Proofing proces). Dat gaat vaak fout. Als je, zoals in mijn geval, de tweede naam op je paspoort je roepnaam is, is het apparaat niet in staat om je te identificeren. Zo'n zuiltje heeft al meer computerkracht dan dat er nodig was om naar de maan en terug te vliegen en is niet in staat om meer dan een naam van je paspoort te lezen! Oplossing: door het luchtvaartleven gaan met je eerste naam. Dat kan ook weer weer voor verwarring zorgen omdat je niet reageert als ze je bij je "voornaam" roepen.
De paspoort controle is ook vaak een plek voor veel reisvreugde. Passagiers met exotische paspoorten vragen vaak veel tijd om gecontroleerd the worden. In bepaalde landen is men niet geneigd om wat meer controleurs op te roepen als er een paar honderd mensen staan te wachten. Mijn record: meer dan 2 uur in de rij. Er zijn verbeteringen voorhanden als (betaalde) diensten voor voorrang, biometrische scan (Privium) en het elektronisch paspoort. Met deze laatste optie kan je soms in een aparte machine die de opgeslagen (biometrische) informatie vergelijkt d.m.v. een camera.
Vliegtuigen
Vliegtuigen zijn mechanische apparaten dus ze gaan stuk. Maar zo vaak dat je afvraagt dat er niet meer vliegtuigen uit de lucht donderen. Een defect is wachten. Vaak is het wachten in het vliegtuig tot de "computers herstart zijn" of "de band verwisseld". Je kan geen kant op. Grappigste ervaring was een beoogde brand in een Fokker 50 op weg naar London. Gauw terug naar Schiphol en onder het toezicht van de luchthaven brandweer het vliegtuig uitspringen.
Vliegend personeel
Laten we wel zijn: steward(es) is een hondenbaan. Als je elke dag het (al dan niet terechte) gezeik van reizigers aan moet horen, wordt je er niet een vrolijke mens van. Echter, op sommige vluchten lijk het wel of alle stewardessen gezamenlijk ongesteld zijn. Een lach kan er dan niet af. Bij Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen is het gedrag en de service van cabine over het algemeen wat beter.
Andere reizigers
In het vliegtuig zitten vaak mensen van diverse culturele achtergronden met bijbehorend gedrag. Daar doe je niets aan. Er zijn echter ook mede reizigers waar je echt last van hebt. Ten eerste: baby's. Stapt er zo'n jong gezin in met een aantal tassen, buggy, draagzak en baby, stop dan maar je oordopjes in want dat wordt janken. Vroeger haatte ik baby's daarvoor. Bij nader inzien haat ik alleen de ouders want de baby kan er niets aan doen! Die stomme ouders snappen niet dat die baby verrekt van de pijn aan z'n oren! Volwassen weten dat ze moeten gapen of slikken maar de baby weet dat niet! Gevolg: gigantische pijn! Probeer het zelf maar eens om niet te slikken of gapen dan snap je het. Ander gevolg, de baby poept zich helemaal leeg. Dan moet een van de ouders met de tas luiers, schoonmaakdoekjes, babyolie enzovoort in het toilet van een vliegtuig de baby verschonen. Nu snap je dat een vliegtuigtoilet niet zo groot is, dus je kan je voorstellen wat een opgave dat is. Ten tweede: gezelschappen. Voetballers of collega's. Ze kennen mekaar, hebben vaak het grootste woord en zijn vaak uitgelaten. Op een vlucht had ik zo'n groepsdeelnemer naast me die 21 keer over me heen stapte om met andere collega's te gaan praten. Ten derde: dikke mensen. Het gaat goed met de wereld. Zo goed dat er veel mensen wat dikker zijn. Zo dik, dat er vaak een rolstoel (buitenformaat) nodig is om zo'n kolos van en naar het vliegtuig te kruien en er een inzetstukje seatbelt aangeleverd moet worden omdat de reguliere seatbelt niet meer te sluiten is. Het lijkt er op dat dikke mensen ook wat anders met persoonlijke hygiƫne omgaan dus de lucht is vaak niet om te harden. Het geraamte van dikke mensen is niet gegroeid. Als zo'n persoon dus gaat zitten ploft het geraamte in een stoel en wordt het vlees in de omliggende ruimte gepropt. Dat is vaak de ruimte waar ik recht op had. Je zit dus klem voor de rest van de reis.
Bagage
Charles Lindbergh vloog in 1927 als eerste in een keer van New York naar Parijs en was de laatste luchtreiziger die samen met z'n bagage aankwam. Meestal heb ik een koffertje en m'n laptoptas dus ik hoef geen koffers af te geven. Een paar keer was de koffer niet ingeladen en werd pas later bezorgt op de plaats van bestemming. Tip: neem reserve ondergoed en wat toiletartikelen mee in je handbagage. Andere passagiers en hun bagage kunnen ook to geinige taferelen lijden. Vrouwen met 3 schoudertassen, laptoptas en tax-free spullen tot koffers die openbarsten in het vliegtuig. Bijna altijd is er te kort bagageruimte in het vliegtuig zelf maar dat lost zich bijna altijd op door creatief laden en herladen van de bagage in de "overhead bins" door de stewardessen.
Conclusie
Er is een groot verschil tussen zakelijke reizigers (die vliegen als een noodzakelijk kwaad zien) en andere reizigers (die alles van het vliegen leuk vinden). Ik denk dat deze twee groeten nooit goed samen zullen reizen door hun strijdige belangen. Aan de andere kant, binnen een halve dag op een willekeurige plek in de VS zijn heeft ook wel wat.
De luchthaven
Ergernissen beginnen op de luchthaven. Parkeren is schoftig duur zowel voor wegbrengers/ophalers alswel de reizigers die hun auto op de luchthaven parkeren. Sommige luchthavens hebben het parkeren zelf goed voor elkaar (bijv. Schiphol) en bij andere moet je vaak extra reistijd incalculeren om van de parkeerplaats naar de luchthaven te komen. Een luchthaven bestaat uit een openbaar gedeelte, waarin winkels en restaurants zijn, het incheck gedeelte, de bagage controle, grensbewaking en "achter de douane" waar alleen reizigers mogen komen.
Op weg naar de incheckbalie wordt je vaak aangeschoten door jongens in snelle pakken die je een creditkaart proberen aan te praten. Als je dan de zo'n krijtstreep vraagt of je hem impliciet of expliciet heb uitgenodigd om een gesprek te beginnen (wat ze ontkennen) en je daarna aangeeft dat ze dus je privacy schaden, krijg je vaak een bozige reactie "dat ze alleen maar iets willen vragen". Het woord privacy (leenwoord uit het Engels) betekent o.a. "het recht om alleen gelaten te worden". Rot op, ik heb al een creditcard. Ook de wegbrengers zijn vaak rede tot grote vreugde. Hele families sjokken naast elkaar samen met de reiziger en blokkeren de paden voor mensen die iets meer haast hebben.
De incheckbalie is vaak een opgave (lange wachttijden, reizigers met een waaier aan vragen en problemen waardoor de uitgifte van instapkaarten lang duurt) maar die kan je omzeilen door alleen handbagage mee te nemen. Je krijgt dan een instapkaart door je paspoort op een apparaat te leggen en wat reisgegevens in te voeren (het zogenaamde Identity Proofing proces). Dat gaat vaak fout. Als je, zoals in mijn geval, de tweede naam op je paspoort je roepnaam is, is het apparaat niet in staat om je te identificeren. Zo'n zuiltje heeft al meer computerkracht dan dat er nodig was om naar de maan en terug te vliegen en is niet in staat om meer dan een naam van je paspoort te lezen! Oplossing: door het luchtvaartleven gaan met je eerste naam. Dat kan ook weer weer voor verwarring zorgen omdat je niet reageert als ze je bij je "voornaam" roepen.
De paspoort controle is ook vaak een plek voor veel reisvreugde. Passagiers met exotische paspoorten vragen vaak veel tijd om gecontroleerd the worden. In bepaalde landen is men niet geneigd om wat meer controleurs op te roepen als er een paar honderd mensen staan te wachten. Mijn record: meer dan 2 uur in de rij. Er zijn verbeteringen voorhanden als (betaalde) diensten voor voorrang, biometrische scan (Privium) en het elektronisch paspoort. Met deze laatste optie kan je soms in een aparte machine die de opgeslagen (biometrische) informatie vergelijkt d.m.v. een camera.
Vliegtuigen
Vliegtuigen zijn mechanische apparaten dus ze gaan stuk. Maar zo vaak dat je afvraagt dat er niet meer vliegtuigen uit de lucht donderen. Een defect is wachten. Vaak is het wachten in het vliegtuig tot de "computers herstart zijn" of "de band verwisseld". Je kan geen kant op. Grappigste ervaring was een beoogde brand in een Fokker 50 op weg naar London. Gauw terug naar Schiphol en onder het toezicht van de luchthaven brandweer het vliegtuig uitspringen.
Vliegend personeel
Laten we wel zijn: steward(es) is een hondenbaan. Als je elke dag het (al dan niet terechte) gezeik van reizigers aan moet horen, wordt je er niet een vrolijke mens van. Echter, op sommige vluchten lijk het wel of alle stewardessen gezamenlijk ongesteld zijn. Een lach kan er dan niet af. Bij Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen is het gedrag en de service van cabine over het algemeen wat beter.
Andere reizigers
In het vliegtuig zitten vaak mensen van diverse culturele achtergronden met bijbehorend gedrag. Daar doe je niets aan. Er zijn echter ook mede reizigers waar je echt last van hebt. Ten eerste: baby's. Stapt er zo'n jong gezin in met een aantal tassen, buggy, draagzak en baby, stop dan maar je oordopjes in want dat wordt janken. Vroeger haatte ik baby's daarvoor. Bij nader inzien haat ik alleen de ouders want de baby kan er niets aan doen! Die stomme ouders snappen niet dat die baby verrekt van de pijn aan z'n oren! Volwassen weten dat ze moeten gapen of slikken maar de baby weet dat niet! Gevolg: gigantische pijn! Probeer het zelf maar eens om niet te slikken of gapen dan snap je het. Ander gevolg, de baby poept zich helemaal leeg. Dan moet een van de ouders met de tas luiers, schoonmaakdoekjes, babyolie enzovoort in het toilet van een vliegtuig de baby verschonen. Nu snap je dat een vliegtuigtoilet niet zo groot is, dus je kan je voorstellen wat een opgave dat is. Ten tweede: gezelschappen. Voetballers of collega's. Ze kennen mekaar, hebben vaak het grootste woord en zijn vaak uitgelaten. Op een vlucht had ik zo'n groepsdeelnemer naast me die 21 keer over me heen stapte om met andere collega's te gaan praten. Ten derde: dikke mensen. Het gaat goed met de wereld. Zo goed dat er veel mensen wat dikker zijn. Zo dik, dat er vaak een rolstoel (buitenformaat) nodig is om zo'n kolos van en naar het vliegtuig te kruien en er een inzetstukje seatbelt aangeleverd moet worden omdat de reguliere seatbelt niet meer te sluiten is. Het lijkt er op dat dikke mensen ook wat anders met persoonlijke hygiƫne omgaan dus de lucht is vaak niet om te harden. Het geraamte van dikke mensen is niet gegroeid. Als zo'n persoon dus gaat zitten ploft het geraamte in een stoel en wordt het vlees in de omliggende ruimte gepropt. Dat is vaak de ruimte waar ik recht op had. Je zit dus klem voor de rest van de reis.
Bagage
Charles Lindbergh vloog in 1927 als eerste in een keer van New York naar Parijs en was de laatste luchtreiziger die samen met z'n bagage aankwam. Meestal heb ik een koffertje en m'n laptoptas dus ik hoef geen koffers af te geven. Een paar keer was de koffer niet ingeladen en werd pas later bezorgt op de plaats van bestemming. Tip: neem reserve ondergoed en wat toiletartikelen mee in je handbagage. Andere passagiers en hun bagage kunnen ook to geinige taferelen lijden. Vrouwen met 3 schoudertassen, laptoptas en tax-free spullen tot koffers die openbarsten in het vliegtuig. Bijna altijd is er te kort bagageruimte in het vliegtuig zelf maar dat lost zich bijna altijd op door creatief laden en herladen van de bagage in de "overhead bins" door de stewardessen.
Conclusie
Er is een groot verschil tussen zakelijke reizigers (die vliegen als een noodzakelijk kwaad zien) en andere reizigers (die alles van het vliegen leuk vinden). Ik denk dat deze twee groeten nooit goed samen zullen reizen door hun strijdige belangen. Aan de andere kant, binnen een halve dag op een willekeurige plek in de VS zijn heeft ook wel wat.
20110612
Zen and the Art of Motorcycle Maintenance
"Zen and the Art of Motorcycle Maintenance" is a 1974 published book by Robert M. Pirsig. As he states in the introduction of the book:"it should in no way be associated with that great body of factual information relating to orthodox Zen Buddhist practice. It's not very factual on motorcycles, either.".
The reason why I mention the book here is that it contains many subjects of motorcycle maintenance that makes sense. E.g. when he explains working on a bike, a Japanese motorcycle maintenance manual starts with:"Assembly of Japanese bicycle require great peace of mind.". We all know that when you have to repair something and you are stressed by some reason, there is a great chance that something goes wrong due the state that you are in. You can't find the tool again you used one minute ago, you break something being not cautious or you forget a bolt that need to applied before you assemble all the parts.
This book might be a bit over top for ordinary bike owners (like me) since it deals with philosophical aspects (on the quality) of live. It tells a story of a father and a son who are riding on a holiday from the east to the west of the US. During this trip it becomes clear that things from the past are influencing the memory and state-of-mind of both. The maintenance of motorcycles is woven into the story and many examples are very familiar of anyone that is doing their own maintenance. Nice detail: father and son travel together with another couple. That guy is riding a 1966 BMW R60/2 while Pirsig seems to ride a Honda Superhawk CB77.
Alea iacta est !
"The die has been cast !". Julius Ceasar said this on January 10, 49 BC, after passing the North Italian river Rubicon when there was no point of return, causing a war between the Roman empire and the Pompey and Optimates.
The new BWM R1200RT has been ordered. This will be the third bike I own. After a Yamaha Diversion 900 and a Honda NT700VA ("Deauville") now the real works start. This is the preview:
2011 BMW R1200RT Ostra Grey metallic matt |
It has every option our dear Lord ever thought of being on a bike: cruise control, heated seat + handlebars, electronically adjustable suspension, ABS, traction control, electrical adjustable windscreen and almost more luggage room than a Smart. This means serious Touring (with a capital). Not extremely much HP or torque in comparison with the FJR, Pan or GT but should be the ultimate touring bike with a "bite" when things got tough. Reviews of this bike shows a really hard time to find negative points. Long distance, heavy curved mountain roads and anything in between can be done easily. Steering and handling is lighter than a moped (also due to its relative light weight). So what next? Wait for July 20 for the bike to delivered. We first go on holidays by our Volkswagen, nota bene to Scotland! The land that was created for bike riding! After that first put some mileage on the odometer to get acquainted with the bike. Maybe doing some trips to Germany, Belgium and Luxemburg. There are some panoramic trips available in the navigation device. Of cause this bike will be enhanced. First thing to apply is a fender extender. I used products from Pyramid Plastics before and they offer good debris protection for a reasonable price. Other mods might be, but are not limited to, LED back light an turning lights, Xenon headlights, reflective tape on wheels and chassis, maybe a second LED brake light or fog light. Now first holidays in Scotland and wait for July 20th. |
Subscribe to:
Posts
(
Atom
)